We weten het allemaal, maar toch trappen we elke keer in die val: we zitten te lang te scrollen, te appen en we denken de hele tijd aan de berichten die we missen als onze digitale vriend in onze broekzak zit. In het onderwijs hebben ze dit afleidingsmonster daarom grotendeels uit de scholen geweerd. Maar hoe zit het met ons, de volwassenen?
Als ik naar mijn schermtijd van de afgelopen weken kijk zie ik dat ik gemiddeld zo’n anderhalf à 2 uur per dag naar mijn telefoonscherm kijk. Er zitten dagen bij dat ik maar een een half uur kijk, maar af en toe is mijn schermtijd bijna vier uur. De apps die ik het meest gebruik zijn mijn internetbrowser, whatsapp, mailapps en duolingo.
Nu vind ik niet dat ik te veel op mijn scherm zit. Ik ben bijvoorbeeld niet zo’n moeder die tiktokfilmpjes loopt te scrollen tijdens de zwemles en ik laat mijn telefoon ook geregeld thuis. Maar toch merk ik dat ik minder ‘aanwezig’ ben dan ik zou willen: als ik iets niet weet heb ik de neiging om het meteen op te zoeken; als ik me verveel bedenk ik meteen dingen die ik op mijn telefoon zou kunnen doen, en ik ben vaker op zoek naar inspiratie (een nieuw boek of handwerkproject) dan dat ik bestaande projecten afmaak. Bovendien wil ik mijn kinderen laten zien dat je niet aan dat scherm vastgeplakt hoeft te zitten. Daarom wil ik de komende drie zomermaanden – juni, juli en augustus – mezelf een aantal regels opleggen om zo min mogelijk op het kleine schermpje te doen.
Zo drastisch als Bram van Montfoort, die in 2012 een jaar compleet offline ging, of Floris die drie jaar lang geen smartphone had, wil ik het niet maken. Ik heb immers verplichtingen waar ik die minicomputer voor nodig heb: 2-factor-authenticatie, communicatie rondom schooldingen (afspraakjes, avondvierdaagse etc.) en ik moet bereikbaar zijn voor als er iets met de kinderen is. Bovendien zegt Floris in zijn filmpje dat er ook nadelen zijn van helemaal geen smarthpone gebruiken. Het gaat vooral om het afbakenen van grenzen.
De twee belangrijkste grenzen die ik moet stellen zijn (1) geen nieuwe dingen zien die ik op mijn to-do/to-read/to-make-lijstje wil zetten en (2) meer tijd doorbrengen zonder digitale afleiding. Om deze grenzen te bewaken heb ik voor mezelf onderstaande regels opgesteld:
- ik schrijf me uit van alle nieuwsbrieven
- ik log uit op social media
- ik neem een notitieboekje mee ipv een telefoon
- ik neem mijn e-reader mee (zodat ik kan lezen als ik ergens moet wachten)
- thuis gaat mijn telefoon in de la
- ik mag mijn telefoon gebruiken voor spotify, luisterboeken en podcasts (misschien dat ik dit naar mijn e-reader verplaats)
- ik gebruik mijn telefoon ’s avonds tussen 20:00 en 20:30 uur (apps, mails, duolingo, afspraken in agenda schrijven)
- ik gebruik mijn laptop voor mijn studie en om te bloggen
- ik ga 1x per week naar de bibliotheek en gebruik de app niet meer (verlengen doe ik dus ook in de bieb zelf)
- ik lees maximaal 4 boeken tegelijk (inclusief e-boeken)
Regels voor mijn werk:
- mijn telefoon gebruik ik voor 2-factor-authenticatie
- mijn telefoon gaat op ‘niet storen’
- ik bekijk mijn berichtjes aan het eind van de werkdag
- mijn werk doe ik op mijn werk, op mijn werk-laptop
- ik bekijk mijn mail aan het begin van de werkdag en aan het eind van de werkdag
- ik plan mijn werkzaamheden in mijn agenda en to-do-list
- ik reserveer een werkplek als ik ongestoord wil werken
- ik spaar vragen op en plan overleggen met collega’s om dingen gestructureerd (niet ‘ad hoc’) te bespreken
Hopelijk helpen deze regels me om minder in mijn hoofd en op een scherm te zitten. Ik hoop dat ik me stierlijk ga vervelen en dat ik eindelijk eens die stapel ongelezen boeken ga trotseren. En dat ik vaker ga bloggen dan 1 post per jaar.
