Tot nu toe schreef ik hier alleen over hobbyprojecten zoals lezen en handwerken. Ik heb de laatste jaren echter ook geprobeerd om in het onderwijs te gaan werken. Ik zag het lerarentekort, ik legde graag dingen uit en mijn eigen kinderen waren inmiddels wat ouder en zelfstandiger. Maar nu twijfel ik heel erg of ik hier wel mee door moet gaan.
Omdat ik al een bachelordiploma in een tekortvak had besloot ik me in te schrijven voor de tweejarige educatieve master. Na het behalen van deze master zou ik dan mijn eerstegraads lesbevoegdheid ontvangen waardoor ik in alle klassen van het middelbaar onderwijs les mag geven. Ik begon tweeënhalf jaar geleden aan deze master en ik heb nu nog een jaar te gaan. In die tweeënhalf jaar heb ik twee keer een half jaar stage gelopen en een jaar gewerkt als docent. In die tweeënhalf jaar heb ik lessen gegeven, toetsen gemaakt en nagekeken, taken van omvallende collega’s overgenomen (geen lesuren) en ben ik zelf bijna omgevallen. Om te voorkomen dat ik niet helemaal om zou vallen heb ik een jaar niks aan mijn opleiding gedaan. Dit was ook het jaar waarin ik het meeste heb geleerd. Ik leerde:
- voor mezelf te kiezen
- mijn grenzen te bewaken
- dingen langs me heen te laten gaan
- me niet meer te verwonderen over de eigenaardigheden van het onderwijs
- wat belangrijk is in het leven
Helaas heb ik volgens de opleiding nog niet genog geleerd waardoor ik nog een derde onbetaalde stage van een half jaar moet gaan volgen. Ik vraag me serieus af of ik hier wel de begeleiding ga krijgen om me te ontwikkelen tot een goede (in elk geval startbekwame) docent. Want door het lerarentekort zijn er helaas ook te weinig leraren om nieuwe docenten te begeleiden.
Naast het opnieuw lopen van de stage moet ik ook nog een aantal vakken volgen en een scriptie schrijven. Ook al zijn mijn kinderen al wat ouder, studeren met kinderen in de basisschoolleeftijd blijft een uitdaging. Zeker als die kinderen op hun eigen school ook last hebben van het lerarentekort (het ene kind komt regelmatig gefrustreerd thuis) of als ze sowieso extra aandacht nodig hebben (het andere kind gaat naar een sbo-school, heeft extra begeleiding met bijbehorende cjg-aanvragen etc.). En hoe graag ik ook lesgeef en hoe graag ik de volgende generaties iets wil meegeven (en niet alleen over mijn vak), ik heb geleerd dat het voor mij het belangrijkst is dat het thuis goed gaat. En dat gaat het nu niet. Ik twijfel daarom nu tussen nog maximaal een jaar studeren (met hopelijk een fijne stageschool) en dan werk zoeken in het onderwijs of nu de stekker uit het hele traject trekken en werk zoeken dat ik niet mee naar huis hoef te nemen.
