Ik ben geen god. Ik ben geen multitasktalent. Ik kan niet alles tegelijk. Sterker nog, ik heb geleerd dat ik soms echt moet kiezen: als ik nu X kies, dan kan ik Y nu niet doen.
Deze week lopen we voor het eerst de avondvierdaagse. Het is niet alleen een fysieke uitdaging voor mijn twee kinderen die nu in groep 4 en 5 zitten, maar het is voor ons allemaal ook een mentale beproeving.
Dat begint al met de dagplanning die de hele week overhoop moet, want om om 17:15 op het startveld te staan moeten we daarvoor al (een beetje) gegeten hebben. De rest van de ‘maaltijd’ eten de kinderen onderweg op, maar dat moet ook gepland en gemaakt worden. Het is niet zo dat je even een bakje aardappelen-groente-vlees kan meenemen. En we zijn ook niet zo’n liefhebber van die traditionele brooddozen vol met snoep, al kunnen we onze kinderen niet alleen maar boterhammetjes meegeven.
Als we eenmaal gevoed en bepakt op het startveld aankomen begint de volgende uitdaging: waar starten we, bij wie moeten we ons melden? En, o ja, hoe raken we elkaar niet kwijt? #mensenmassa #lawaai
De laatste mentale uitdaging voor iedereen is om de moraal hoog te houden. Met mijn eigen moraal gaat het de laatste tijd best wel goed, maar het kost mij best wat extra energie om ook de kinderen gemotiveerd te houden.
En dan is de energie op.
En dan heb ik alleen nog maar de avondvierdaagse gelopen.
En dan zijn er nog een aantal andere verplichtingen.
En dan moet ik kiezen.
Want mijn lijf zegt stop.
Dus kies ik nu voor dingen die mij energie geven, dingen die ik wíl doen in plaats van dingen die ik móet doen.
