Jaja, ik leef nog. Na vier weken breicursus van Carla Meijsen kan mijn multomap met proeflapjes al niet meer fatsoenlijk dicht en moet ik soms even wat anders doen met mijn handen om geen RSI te ontwikkelen.
Maar ik heb een heleboel nieuwe dingen geleerd en ben hard op weg om een betere breister te worden!
Ik ga niet alle methodes en technieken opsommen die ik heb geleerd. Daarvoor moet je de cursus zelf maar volgen. 😉 Maar in vier weken heb ik niet alleen beter leren breien. Ik heb ook anders leren breien. En ik heb ook nog iets over mezelf geleerd.
Breimethode
De les die ik niet wist dat ik zou leren is de manier waarop ik brei. Standaard hou ik de draad in mijn rechterhand vast, maar door Carla ben ik aangespoord om ook eens serieus naar andere breimethodes te gaan kijken. Met als resultaat dat continentaal breien (= met de draad in de linkerhand) voor rechte steken mijn way to go is geworden. Dus ribbelsteek heen-en-weer, of tricot in het rond: draad over de linkervinger.
Averecht continentaal heb ik veel geoefend, want dat ging voor geen meter. Ik heb daarom een trui in ribbelsteek opgezet en gedaan wat Carla zei:
kilometers maken
’s Avonds op de bank voor de tv, en maar breien. Totdat het vanzelf gaat.
En het gaat nu vanzelf 😀 . Maar toch ben ik, wat draad links vasthouden betreft, niet ‘om’. Want als je de draad rechts vasthoudt, hou je ook de steken die je net gebreid hebt een beetje vast met die draad, en dus vallen de steken er niet zo makkelijk af. Bij continentaal breien gebeurt dat bij mij veel te makkelijk, en dat is de reden dat ik voor alles behalve lange stukken recht breien, de draad rechts vast blijf houden.
Projecten
Ik weet het, Carla zei dat we niet toe zouden komen aan het breien van projecten. Maar ik heb dus toch dat trui(tje, kindermaat 92) opgezet om het continentaal breien in de vingers te krijgen.
Wat ik deze week ook heb gedaan is een sok opgezet. Want man, man, wat kwam er een mooie sokopzet voorbij! In de les en in het huiswerk hebben we de buisopzet (of loopopzet) geoefend op een plat lapje, maar sokken brei je natuurlijk in het rond. En dus wilde ik wel even zien of dat ook kon.
En dat kon.
Vervolgens heb ik in deze sok ook meteen even wat manieren van meerderen en minderen uitgeprobeerd. 😀
Klein detail: waarschijnlijk is deze sok door het tweekleurige patroon toch te smal om over mijn voet te kunnen. 🙁 Dus op het gebied van Fair Isle breien heb ik ook nog kilometers te maken. 😉
Zelfkennis
Voordat ik aan deze cursus begon wist ik niet zeker of het wel iets voor mij was. Had ik wel genoeg breikennis? En heb ik ’s avonds nog wel genoeg puf om drie uur lang geconcentreerd bezig te zijn?
Het antwoord op beide vragen is na vier lessen: ja!
Ik kan makkelijk meekomen en heb nog geen moment gehad waarop ik niet wist wat we aan het doen waren. Natuurlijk kende ik niet alle technieken, want daarvoor zit ik tenslotte op de cursus. Maar ik heb geen youtubefilmpje nodig als ik 25 steken moet opzetten en een stukje in tricotsteek, ribbelsteek, gerstenkorrel of 2/2-ribbelsteek moet breien.
Eigenlijk is deze cursus ook goed voor mijn zelfvertrouwen. Mensen die mij kennen zullen weten dat ik daar niet altijd genoeg van heb. En dan is het fijn om te zien dat er dingen zijn die ik wél kan en snap. Het is fijn om te zien dat ik qua breien toch best wel al een stevige basis heb en dat ik van daaruit nieuwe dingen ook redelijk makkelijk oppik. Dit zou ik dus nooit zeggen, want dit klinkt echt heel opschepperig, maar ik laat het gewoon staan. Lekker puh.
En dat brengt me bij de laatste les die ik tot nu toe geleerd heb: ik vind breien superleuk!
Want de lessen zijn ’s avonds van 19:00 tot 22:00 uur. En ’s avonds ben ik niet op mijn best, want dan heb ik er al een intensieve dag met de kinderen op zitten. Het liefst kruip ik dan vroeg onder de wol.
Maar niet op maandagavond! Dan stap ik springend en dansend in de auto en kijk ik drie uur lang niet op de klok (dat is me nog bij geen enkele andere cursus/les overkomen). De tijd vliegt en ik kom met meer energie terug dan dat ik er heen ging.
En dat terwijl Carla haar cursus in de eerste les omschreef als een ‘saaie cursus’. Want we maken geen fancy trui of sok, we maken proeflapjes. En we halen ook een heleboel uit. We zijn aan het muggenziften over de kleinste dingen. En we maken breikilometers. En dat vind ik dus leuk. 😀