Het jaar is bijna om en dat betekent dat er weer een heleboel feestdagen aankomen. In onze Westerse wereld betekenen feestdagen helaas ook vaak dat er moet worden geconsumeerd: elke verjaardag en met sinterklaas en/of kerst kopen we cadeaus voor elkaar. Waarom doen we dat eigenlijk?
-
-
First sock syndrome
Als je zelf sokken breit (of haakt!) kun je last krijgen van het second sock syndrome.
Nee, dat is geen enge ziekte en je hoeft er gelukkig ook niet voor (tegen?) ingeent te worden.
-
Tóch weer een sokkenverhaal
Toen ik de vorige post schreef met 11 redenen om mee te doen met de SockMadness bedacht ik me ook dat ik wel al érg vaak over die sokkengekte heb geschreven. Maar ik moeten mij een aantal dingen van het hart. En daarom zit ik nu te typen in plaats van te breien.
-
Sock Madness: 11 redenen om mee te doen
Het is februari, en dat betekent dat je je weer kan inschrijven voor Sock Madness! Sock Madness is een online sokkenbreiwerdstrijd die op het internationale brei- en haakplatform Ravelry wordt gehouden.
Maar wat is er nu eigenlijk zo leuk aan Sock Madness? Waarom zou je in ’s hemelsnaam voor je lol elke twee weken (of sneller) een paar voorgeschreven sokken breien? nee, je mag de patronen niet eens zelf uitkiezen!
-
Een jaar geen nieuwe garens: de eindstand
Vorig jaar gaf ik een eerlijk en confronterend inkijkje in mijn garenvoorraad en besloot ik om een jaar lang geen nieuwe garens meer te kopen. Op de laatste dag van 2020 is natuurlijk de vraag hoe mijn garenvoorraad er nu uitziet, en of ik me een beetje aan mijn voornemen heb kunnen houden.
-
Een jaar geen garen kopen: halverwege (of eigenlijk driekwart)
Aan het begin van dit jaar stelde ik mezelf als doel om een jaar lang geen nieuwe garens te kopen. Ik maakte toen ook een foto van mijn wol/katoen/acryl/mix-voorraad (kijk en huiver!) om te laten zien dat ik geen nieuwe garens nodig heb. Ik overleef makkelijk een jaar zonder nieuwe aankopen, toch? Of heeft de pandemie er in daisytown voor gezorgd dat ik toch écht een paar nieuwe bolletjes moest kopen?
-
Sock Madness 2020: mijn laatste sokken
In mijn vorige update over mijn eerste Sock Madness sokken schreef ik dat ik halverwege was. Ik had toen drie paar sokken van de in totaal zeven wedstrijdparen afgerond en mijn doel was om alle wedstrijdparen te breien.
Uiteindelijk heb ik het bij vier wedstrijdparen gelaten. Na al dat sokkenbreien was ik én mijn (sokken)breiplezier én mijn schrijfplezier kwijt. Vandaar nu pas deze sokken-update…
-
Snelbreien?
Het is echt gekkenwerk, zo’n Sock Madness. In de afgelopen twee maanden breide ik vier paar sokken!
Ja ik weet dat het nòg sneller kan, nog sneller móet zelfs. Als ik tenminste door wil naar de volgende ronde. Dat zou leuk zijn. Maar zou ik het ook kunnen, nòg sneller breien?
-
Sock Madness 2020: de eerste sokken
Het heeft even geduurd, maar hier is dan toch de blogpost met mijn eerste sokken van Sock Madness 2020!
-
Twee weken thuis
Pfff, wat een gekke tijd is dit! Ik mag dan wel een huismus zijn, maar zelfs voor huismussen is dit geen fijne tijd. Mijn hoofd stond ook even niet naar bloggen, want waar heb je het dan over? Over die leuke eerste echte wedstrijdsok voor de Sock Madness? Ja leuk was hij wel, maar het was vooral een fijne afleiding van het tig keer per dag het nos liveblog checken…
Maar ik mag niet klagen. Iedereen is gezond en alle huismusjes zijn nu fijn de hele dag thuis. Manlief kan op zolder aan het werk tussen al mijn bolletjes wol 😊 en de kinderen kunnen zich focussen op hun sterke punten (stoplichten!).
Thuisonderwijs
De oudste zit sinds dit jaar in de kleuterklas, dus hij heeft geen heel strak programma dat nu bijgehouden moet worden. De juffen hebben wel voor elke week een envelop met opdrachten en kleurplaten gemaakt, en een schema wat we per dag kunnen doen. Zo kunnen we hem toch bezighouden met schooldingen.
In de eerste week vroeg hij of we ook in de kring gingen. Sindsdien beginnen we de schooldag samen met zijn jongere zus ‘in de kring’ en zingen we
Goeiemorgen allemaal, hebben jullie lekker geslapen?
Goeiemorgen allemaal, wat fijn dat jullie er zijn!Daarna geven we elkaar een hand en mag iedereen iets vertellen. Vaak hebben ze dan een stuk speelgoed mee waar ze die ochtend mee aan het spelen waren en vertellen ze wat ze aan het doen waren. De oudste neemt vaak een stoplicht of sein mee, de jongste sleept haar zeehond (plus hapjes!) overal mee naar toe.
Na de kring gaan we aan tafel en maken een werkblad van de juf. Ik heb alle werkbladen en kleurplaten ook ingescand, zodat ik alles in tweevoud heb. Want ook al is ze nog maar drie, kleine zus wil overal aan meedoen!
Een nieuwe wereld
Ik ben natuurlijk geen kleuterjuf, maar ik vind het wel heel leuk om zo met mijn kinderen bezig te zijn. Vooral omdat de oudste niet zo spraakzaam is als ik vraag “Wat heb je vandaag op school gedaan?”. Nu kan toch ik een klein beetje zien wat hij doet, en hoe hij het doet.
En kleine zus doet zoals gezegd enthousiast mee met alles. Ze kan knippen als de beste (spiraal!) en schrijft ook op alles wat los en vast zit. Op zaterdagochtend maakt ze zelfs met papa de sudoku 😅
Zelf spelen
Na het uurtje school mogen mijn kleuters weer lekker zelf spelen. Daar hebben ze helemaal geen moeite mee. Ze trekken alles uit de kast en combineren speelgoed uit verschillende categorieën met elkaar. Magneetletters worden snoepjes voor zeehond; de tuin verandert in een wegennetwerk met genoeg stoplichten en waarschuwingslampjes.
Juf mama is dan weer huishoud-mama of toezichthoud-mama of breiwedstrijd-mama.
Voor de klussen waar ik écht even goed voor moet gaan zitten (zoals een blogpost schrijven) hebben we een alternatief stoplicht ingevoerd: een rood vel papier. Want mama wil ook wel eens even ‘alleen spelen’. Gelukkig kennen mijn kleuters dat maar al te goed, dus als dat rode blaadje op het prikbord hangt, weten ze dat ze mama even met rust moeten laten. En dat gaat tot nu toe redelijk goed… 😇
