Aan het begin van dit jaar stelde ik mezelf als doel om een jaar lang geen nieuwe garens te kopen. Ik maakte toen ook een foto van mijn wol/katoen/acryl/mix-voorraad (kijk en huiver!) om te laten zien dat ik geen nieuwe garens nodig heb. Ik overleef makkelijk een jaar zonder nieuwe aankopen, toch? Of heeft de pandemie er in daisytown voor gezorgd dat ik toch écht een paar nieuwe bolletjes moest kopen?
Heb ik de nul kunnen houden?
Zoals je misschien nog weet hield ik in januari nog een kleine slag om de arm en noemde ik vier redenen waarom ik tóch een bolletje wol mocht kopen. Mijn voornaamste reden om deze uitdaging aan te gaan was namelijk om mijn wolvoorraad te verkleinen, niet om koste wat kost, en met lange tanden aan projecten en met garen te werken waar ik niet blij van word.
☑ 1. Garen voor het brei/haakcafé
Ik stond mezelf toe om garen te kopen in de lokale breiwinkel om daarmee te kunnen werken in het brei/haakcafé dat daar elke twee weken wordt werd georganiseerd.
Maar pandemie → anderhalvemetersamenleving → geen brei/haakcafé → niet verplicht nieuw garen bij mijn LYS kopen!
☑ 2. Garen voor SockMadness
Ik was bang te weinig contrasterende kleuren te hebben. Dat bleek gelukkig niet het geval. Het scheelde ook dat ik maar de helft van de wedstrijdsokken heb gebreid…
☒ 3. Garen voor cadeautjes
Niet gelukt, maar dat wist ik al op voorhand. Ik had een bolletje extra nodig om de Otter voor een vriend van me te maken. De restjes die ik daarna nog over had zijn opgegaan in een paar wanten die ik ook cadeau ga geven.
☒ 4. Garen om een project af te maken
Toen ik deze ‘regel’ schreef was ik bang dat ik het als een soort kapstokartikel zou gebruiken om tóch lekker nieuwe wol te kunnen kopen. Maar het viel mee: 2 bollen voor een trui (toch fijner om een een dikke trui met lange mouwen te hebben) en 1 bol voor een paar sokken (daarover in een latere post meer).
Dit is er dus dit jaar bijgekomen:
Onverwachte omstandigheden
Ik had dit jaar goed gepland. Zelfs met een pandemie op de achtergrond ging alles behoorlijk goed. Het was zelfs erg fijn dat ik al in een soort van lockdown mindset zat qua garen. Ik was er al aan gewend dat ik niet naar wolwinkels en -beurzen kon. En doordat ik aan het begin van het jaar al mijn garens bij elkaar had gefotografeerd, wist ik ook dat die lockdown wat handwerken betreft nog wel even mocht duren!
Maar ik had niet gerekend op een andere gebeurtenis.
In mijn omgeving beginnen mensen nu redelijk door te krijgen dat ik graag met garens werk. Dus denken mensen ook eerder aan mij als ze besluiten dat breien of haken niet hun ding is.
En zo kreeg ik ineens een flinke hoeveelheid garen aangeboden.
OEI.
Wat ging ik daarmee doen? Het was geen Zeeman/Wibra/Action-meuk maar goed en degelijk spul van een bekend merk. Ooit gekocht om sjaals en andere winterdingen mee te maken maar dat is er nooit van gekomen.
Dat vond ik best jammer en besloot daarom om de doos toch aan te nemen en alsnog de sjaals en andere winterdingen te maken en de gebreide projecten terug te geven.
De tussenstand
Ook met de doos gegeven paarden garens denk ik dat ik nog steeds in de plus zit. Ik heb dit jaar behoorlijk wat weggewerkt.
Nee, ik ga nog geen nieuwe foto van mijn stash maken, dat doe ik aan het eind van 2020. Maar op de foto bovenaan kan je zien hoeveel garen er al verwerkt is, inclusief drie grote projecten uit de geefdoos.
